I. The Burial of the dead
April is the cruellest month, breeding
Lilacs out of the dead land, mixing
Memory and desire, stirring
Dull roots with spring rain.
Winter kept us warm, covering
Earth in forgetful snow, feeding
A little life with dried tubers.
Summer surprised us, coming over the Starnbergersee
With a shower of rain; we stopped in the colonnade,
And went on in sunlight, into the Hofgarten,
And drank coffee, and talked for an hour.
Bin gar keine Russin, stamm’ aus Litauen, echt deutsch.
And when we were children, staying at the archduke’s,
My cousin’s, he took me out on a sledge,
And I was frightened. He said, Marie,
Marie, hold on tight. And down we went.
In the mountains, there you feel free.
I read, much of the night, and go south in the winter.
---------
Moderniteit:
Nadruk op het werkwoord
Formele bewerkingen, zoals omkering van ritme (idem mallarmé: mogelijkheden/karakter van de eigen taal (erg koppig is de plaatsing van het werkwoord) gekneed door andere talen)
De omkering is syntactisch maar ook semantisch: lente-winter-zomer, breeding(do)-mixing(mi)-stirring(re) –rust- covering(fa)-feeding(si) -rust
Exactheid (van parcours, van tijd)
Het parcours is semiotisch: niet enkel syntax en/of inhoud verspringt met de regels, maar ook de manier van betekenisvorming. Symmetrie en allegorie (hoewel omgekeerd) over de seizoenen gaan over in anekdotische herinnering, en nog meer in de diepte in exacte (…echt deutsch) klankreconstructie, die aanleiding geeft tot de conclusie: een herinnering die evengoed exact als metaforisch is en voor zowel schrijver als personage geldt.
Het tekstverloop bestrijkt bewust semiotische registers, is tegelijk een semiotisch verloop.
Het grillige/wilde/toevallige, misschien rhizomatische betekenisverloop van herinneringen wordt gebruikt : als uitdrukking om een contact, tussen mensen, op een plaatsgevonden moment, te bewaren/construeren.
(Bij Proust (en Joyce?) wordt de herinnering meer slaaf gevolgd, als methode teneinde verkend)
-----
What are the roots that clutch, what branches grow
Out of this stony rubbish? Son of man, 20.
You cannot say, or guess, for you know only
A heap of broken images, where the sun beats,
And the dead tree gives no shelter, the cricket no relief,
And the dry stone no sound of water. Only
There is shadow under this red rock
(Come in under the shadow of this red rock),
And I will show you something different from either
Your shadow at morning striding behind you
Or your shadow at evening rising to meet you;
I will show you fear in a handful of dust. 30.
Frisch weht der Wind
Der Heimat zu.
Mein Irisch Kind,
Wo weilest du?
‘You gave me hyacinths first a year ago;
‘They called me the hyacinth girl.’
— Yet when we came back, late, from the hyacinth garden,
Your arms full, and your hair wet, I could not
Speak, and my eyes failed, I was neither
Living nor dead, and I knew nothing,
Looking into the heart of light, the silence.
Oed’ und leer das Meer.
-------
20. De zoon van de mens spreekt niet, weet enkel, alle beelden gebroken
31. Vormelijk gezien, als taal, versprongen, in een taal, waaien inlandse klanken de angst weg als stof door de neutrale Wind, die semantisch Duits fris/nieuw is en naar het thuisland waait. Het kind, zeer on-Duits, is wellicht dood.
Enkel op de rand van de liefde en voorbij de dood, die één punt vormen, een gat in de tijd, valt niets te zeggen, zien of weten. TRcontinuum, het niet-weten als methode
------
Madame Sosostris, famous clairvoyante
….
(…I am forbidden to see. I do not find the hanged man. Fear death by water… Thank you…one must be so careful these days…)
-----
…
I had not thought death had undone so many
…
‘Stetson!
‘You who were with me in the ships at Mylae! 70.
That corpse you planted last year in your garden,
‘Has it begun to sprout? Will it bloom this year?
…
-----
Bevruchting van straatgesprekken met Dante
Geen opmerkingen:
Een reactie posten